من مست و تو دیوانه*

رفته بودیم خونه ی آقای ح. توی شهرک. داشتیم پیاده برمی گشتیم خونه.هوا خیلی سرد بود و داشتم در جا می زدم و با خودم فکر می کردم الان اگه کسی منو این جوری ببینه چی فکر می کنه با خودش؟

یهو برگشتم به ۱۴ سال پیش. تازه چند ماه از ماموریت بابا گذشته بود. برای شام خونه ی یکی از همکاراش دعوت بودیم. ما و یکی دو تا خانواده ی دیگه. قبل از شام، به پیشنهاد شهریار -پسر صاحبخونه- من و غزاله و خودش رفتیم یه گشتی تو محوطه بزنیم.

هر دوی اون ها بیشتر از یه سال بود که اونجا زندگی می کردن. برا همین بیشتر از من می دونستن. شروع کردن یه سری چیز ها رو برا من توضیح دادن.

یادمه اولین باری که کلمه ی "مست" رو شنیدم همون شب بود. داشتن بهم می گفتن اگه یه وقت تو خیابون کسی رو دیدی که عجیب و غریب راه می رفت، نزدیکش نشو. ممکنه مست باشه. یادمه حسابی ترسیده بودم. تاریک بودن هوا و خلوت بودن محوطه هم رو این ترس بی تاثیر نبود.

مشغول حرف زدن بودیم و داشتم همه ی تلاشم رو می کردم که بفهمم این عجیب و غریب راه رفتن دقیقا چه جوریه که یهو دو تا سایه ی آدم دیدیم. داشتن بهمون نزدیک می شدن. هوا تاریک بود و قیافه هاشون رو نمی دیدیم ولی داشتن عجیب و غریب راه می رفتن.

شهریار و غزاله گفتن مثلا اون دو تا ممکنه مست باشن!

رفتیم پشت یه سنگ گنده قایم شدیم و یکی یکی سرک می کشیدیم ببینیم اون دو نفر میرن بالاخره یا نه. ولی اونا داشتن دقیقا به سمت ما حرکت می کردن.

خلاصه که شده بود مثل این فیلم ترسناک ها!

تا این که سایه ها به حد کافی بهمون نزدیک شدن و تونستم قیافه ها رو تشخیص بدم. گفتم بچه ها! اینا که باباهامونن!

بله!اومده بودن ما رو صدا کنن که بریم شام بخوریم. هوا سرد بود و داشتن در جا می زدن! غزاله و شهریار خوشحال هم به من نگفته بودن که آدم مست درجا نمی زنه، تلو تلو می خوره:|

+ ولی تو کل اون سه سالی که اونجا بودیم، من آدم مست ندیدم. تو خیابون که نبودن، جاهای دیگه هم ما نمی رفتیم طبیعتا!

+ پارسال متوجه شدم غزاله هم دانشجوی دانشگاه ماست و بعد از ۱۱ سال دوباره دیدمش!

+ ساعت یازده و نیم شب با لباس بیرون بشینید تو اتاق تون، شوفاژ برقی رو بغل کنید و پاپریکای قرمز بخورید، میشید شبیه من.

* من مست و تو دیوانه، مارا که برد خانه؟